dokkum
Door: henk vinke
Blijf op de hoogte en volg Henk
26 Juli 2014 | Canada, Winnipeg
Zaterdag 26 juli 2014 Winnipeg, naar Boniface.
Vroeger, toen ik met Avanta reisde deed ik altijd op zondag de was. Bij het reisbureau was de zondag voor de drie W’s: de was, wandelen en het Woord. Toen waren het nog extra lange cassettebandjes, zouden zij ook met hun tijd meegegaan zijn? Het wandelen mocht meer dan 300 meter zijn. De was ging altijd met de hand. Met reisbureau Oom Henk gaat de was vandaag. Handig is om een wasvrouw bij je te hebben. We lenen een emmer en maken deze eerst schoon. Hier doen we alle was. Bont en wit , dames en heren. Onder het ontbijt laten we het een tijdje weken. We eten brood met pindakaas en brood met pindakaas. Ook drinken we de bovenste helft van een vier liter pak melk. Anna spoelt de was daarna om en ik hang alvast het touw op om de was op te hangen. We ontdekken de droger en die laten we eerst het meeste werk doen. Volgens het werktijdenbesluit is het nu tijd voor koffie. Ik kan het nieuws weer af struinen. Israël heeft ingestemd met het verlengen van een humanitair bestand. Hamas wilde niet. Kerry roept Israël en Hamas op om het bestand ter verlengen, terwijl Israël het al continueert. Die Kerry heeft net zoveel verstand als een kip kerry. In Nederland worden weer stoffelijke overschotten naar Hilversum gebracht. Na het ophangen van klamme was verlaten we het pand. We lopen net als gisteren weer een stukje over de Trans Canada Highway. Het is het zelfde stukje als gisteren, anders lopen we om. Het parlementsgebouw staat er nu bewolkt bij. We moeten op tijd op het station zijn om de tickets te halen. Daar vertellen ze ons ook, dat we nog maar even moeten wachten met het boeken van New York of Washington, omdat de trein altijd vertraging heeft. We steken eerst de Asseboine rivier over met de brug met bizonkoppen. De rivieren hebben een behoorlijke stroming. Een kano giert voorbij. We steken de Redriver over en duiken de eerste de beste Mall. Anna koopt mascara. Volgens Izebel is het hier vijf keer goedkoper dan in Nederland. We lopen langs het grote Hôpital St. Boniface Hospital. Een medewerker staat te roken vlakbij een bord, waarop staat dat je niet mag roken. Ik geef een opmerking en hoor alleen een gegrom het rochelen moet nog komen. Aan de overkant is het museum van de Rechten van de Mens. Langs het museum St. Bonface komen we bij de kathedraal van St. Boniface. Ik was nog vergeten, dat St. Boniface een Frans sprekende wijk in Winnipeg is, heel apart. De kathedraal is in 1968 afgebrand en in een nieuwe versie weer opgebouwd. Er staat nu een moderne kerk. De voorgevel van de oude staat nog overeind. We bezoeken ook Fort Gibraltar. Het is een fort net als alle andere forten. Men is blij met onze komst, want het is niet zo druk. Een jongen legt ons de ambachten uit en vrouw is aan het breien. Na 25 minuten heb je het echt wel gezien. De tent wordt weer ingeklapt , want men gaat zo sluiten. We lopen terug de andere brug over en het begint te regenen. We lopen door tot aan Treadway, want geeft Anna een rondje in de Starbucks, een koffieketen die op de Westelijke Jordaanoever om etnische redenen verboden is. In Ramallah heeft men wel de Stars en Bucks, waar men bekertje water krijgt bij de koffie en na afloop moet bijbetalen. Laten we niet afdrijven. Het begint nu pas hard te regenen. Zitten we lekker droog. De cappuccino is heerlijk. Als het droog is lopen we naar huis en worden door een auto nat gespat. Maar goed, dat we in korte broek zijn. In het hostel eten we een maaltijd uit de magnetron en ruimen de was op. Om half negen gaan we de stad weer in voor het muziekfestival. Het is ergens in Exchange District. Anna geniet van de cabaretier en ik van de muziek. Ondertussen eten we een zak kleine donuts leeg. Er staat steeds een verschrikkelijk dik mens in de weg. Wat zin de mensen hier toch dik. De band vind ik leuker klinken. Het is een jazzachtige band met veel blaasinstrumenten. Op een gegeven moment wil Anna weer terug. Ik probeer nog even uit of zo bij een drankterras mag zitten en dat lukt weer. Je moet munten kopen en zij wil niks, dus zit er maar één ding op. Op de terugweg zien we ergens nog een rockband spelen. In de hostel gaat Anna slapen en zet ik de foto’s over onder een biertje. Tegen enen ga ik slapen.
Vroeger, toen ik met Avanta reisde deed ik altijd op zondag de was. Bij het reisbureau was de zondag voor de drie W’s: de was, wandelen en het Woord. Toen waren het nog extra lange cassettebandjes, zouden zij ook met hun tijd meegegaan zijn? Het wandelen mocht meer dan 300 meter zijn. De was ging altijd met de hand. Met reisbureau Oom Henk gaat de was vandaag. Handig is om een wasvrouw bij je te hebben. We lenen een emmer en maken deze eerst schoon. Hier doen we alle was. Bont en wit , dames en heren. Onder het ontbijt laten we het een tijdje weken. We eten brood met pindakaas en brood met pindakaas. Ook drinken we de bovenste helft van een vier liter pak melk. Anna spoelt de was daarna om en ik hang alvast het touw op om de was op te hangen. We ontdekken de droger en die laten we eerst het meeste werk doen. Volgens het werktijdenbesluit is het nu tijd voor koffie. Ik kan het nieuws weer af struinen. Israël heeft ingestemd met het verlengen van een humanitair bestand. Hamas wilde niet. Kerry roept Israël en Hamas op om het bestand ter verlengen, terwijl Israël het al continueert. Die Kerry heeft net zoveel verstand als een kip kerry. In Nederland worden weer stoffelijke overschotten naar Hilversum gebracht. Na het ophangen van klamme was verlaten we het pand. We lopen net als gisteren weer een stukje over de Trans Canada Highway. Het is het zelfde stukje als gisteren, anders lopen we om. Het parlementsgebouw staat er nu bewolkt bij. We moeten op tijd op het station zijn om de tickets te halen. Daar vertellen ze ons ook, dat we nog maar even moeten wachten met het boeken van New York of Washington, omdat de trein altijd vertraging heeft. We steken eerst de Asseboine rivier over met de brug met bizonkoppen. De rivieren hebben een behoorlijke stroming. Een kano giert voorbij. We steken de Redriver over en duiken de eerste de beste Mall. Anna koopt mascara. Volgens Izebel is het hier vijf keer goedkoper dan in Nederland. We lopen langs het grote Hôpital St. Boniface Hospital. Een medewerker staat te roken vlakbij een bord, waarop staat dat je niet mag roken. Ik geef een opmerking en hoor alleen een gegrom het rochelen moet nog komen. Aan de overkant is het museum van de Rechten van de Mens. Langs het museum St. Bonface komen we bij de kathedraal van St. Boniface. Ik was nog vergeten, dat St. Boniface een Frans sprekende wijk in Winnipeg is, heel apart. De kathedraal is in 1968 afgebrand en in een nieuwe versie weer opgebouwd. Er staat nu een moderne kerk. De voorgevel van de oude staat nog overeind. We bezoeken ook Fort Gibraltar. Het is een fort net als alle andere forten. Men is blij met onze komst, want het is niet zo druk. Een jongen legt ons de ambachten uit en vrouw is aan het breien. Na 25 minuten heb je het echt wel gezien. De tent wordt weer ingeklapt , want men gaat zo sluiten. We lopen terug de andere brug over en het begint te regenen. We lopen door tot aan Treadway, want geeft Anna een rondje in de Starbucks, een koffieketen die op de Westelijke Jordaanoever om etnische redenen verboden is. In Ramallah heeft men wel de Stars en Bucks, waar men bekertje water krijgt bij de koffie en na afloop moet bijbetalen. Laten we niet afdrijven. Het begint nu pas hard te regenen. Zitten we lekker droog. De cappuccino is heerlijk. Als het droog is lopen we naar huis en worden door een auto nat gespat. Maar goed, dat we in korte broek zijn. In het hostel eten we een maaltijd uit de magnetron en ruimen de was op. Om half negen gaan we de stad weer in voor het muziekfestival. Het is ergens in Exchange District. Anna geniet van de cabaretier en ik van de muziek. Ondertussen eten we een zak kleine donuts leeg. Er staat steeds een verschrikkelijk dik mens in de weg. Wat zin de mensen hier toch dik. De band vind ik leuker klinken. Het is een jazzachtige band met veel blaasinstrumenten. Op een gegeven moment wil Anna weer terug. Ik probeer nog even uit of zo bij een drankterras mag zitten en dat lukt weer. Je moet munten kopen en zij wil niks, dus zit er maar één ding op. Op de terugweg zien we ergens nog een rockband spelen. In de hostel gaat Anna slapen en zet ik de foto’s over onder een biertje. Tegen enen ga ik slapen.
-
30 Juli 2014 - 19:43
Johan:
Waar blijven de fotos van de ijsberen henk -
30 Juli 2014 - 20:20
Henk:
geduld. -
30 Juli 2014 - 22:37
MARCELLE:
Dag lieve Henk, dag lieve Anna!
Het is erg leuk je reisverslagen te lezen , Henk. Met name omdat je een heeeeeele bekende van ons als reisgenoot hebt. Jij boft maar Henk, met zo'n gezellige meid als reisgenoot.
De mascara is erg goedkoop heb ik vernomen.
Een meterslange loomband is er geloomd in de trein heb ik gehoord.
Wat een experience, die ijsberen om je heen!!!
Tsja, je bent even onderweg............maar dan HEB je ook wat! Ijsberen in het wild, fantastisch. -
02 Augustus 2014 - 18:42
BART:
hoe gaat het met julie liefs bart -
03 Augustus 2014 - 08:59
Johan En Marcelle:
Anna bedankt voor je bericht
Fijne tijd nog met uncle Henk
pappie en mammie -
03 Augustus 2014 - 12:28
Bart:
hoe gaat het met julie
-
03 Augustus 2014 - 12:46
Marcelle:
henki en annie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
