oh canada

Donderdag 17 juli 2014 naar Vancouver.
Om half elf gaat de bus. Na het ontbijt hebben we nog even tijd om de Columbia Tower te beklimmen. Ik ben al om 5 uur wakker, omdat een Japanner naar de w.c. moet. Het is warm op de kamer, want mijn fannetje doet het niet. Anna en ik eten zo veel als we naar binnen kunnen krijgen. We pakken de bagage en slaan het even op. Het is bewolkt vandaag, het heeft geregend. We lopen naar de Columbia Tower. We zijn de eerste klanten, omdat het dus bewolkt is en het is nog vroeg. Deze toren is twee keer zo hoog als de Needle. Het is ongeveer hetzelfde uitzicht als gisteren alleen heeft de toren plaats gemaakt voor de Needle. via de twee liften komen we weer beneden. Bij de jeugdherberg halen we de spullen op. Het blijkt, dat het busstation twee weken geleden is verhuisd naar een plek dichtbij. Het is een stukje lopen en dan kunnen we de bus in. We hoeven ons niet in te checken. Al gauw, om half elf, zoekt de bus de Interstate 5 op. Het rijdt hier zo relaxt. We stoppen in Everett, Mount Vernon en Bellingham. We zijn al snel bij de grens. De meeste mensen zijn er snel door. Met twee zijn ze drie kwartier bezig. Dat kost veel tijd. Om twee uur rijden we dan eindelijk weg. Het is jammer, dat we hier niet uitkunnen stappen. We zijn dichtbij Surrey, maar moeten helemaal mee naar Vancouver. Dan kost veel tijd, want daar moeten we weer de terug met de skytrain. Dit is lokaal vervoer binnen het stedelijk gebied van Vancouver. Een vrouw in de trein denkt, dat we uit Duitsland komen. Ik antwoord: “En jij uit Amerika?” ze begrijpt mijn humor Ik leg mijn contacten met de familie. Rick VanOene komt ons bij de laatste halte van de Expo lijn ophalen. We worden bij Nora welkom geheten. Na de koffie gaan we aan de wijn als Jenny en Ben ons op komen halen. Jenny had me al eerder verwacht. Achteraf hadden we ook beter de vroege bus kunnen nemen, want met een jetleg ben je toch eerder wakker. Ze vertellen over het neergeschoten vliegtuig met veel Nederlanders. Nora krijgt vel logees i.v.m. de verjaardag van de moeder van Rick. Rick en Jenny nemen ons mee naar de Griek. De meisjes bediende is erg frivool. Het eten is lekker. Ook scoor ik een bierglas. Ik eet lekkere garnalen en dat nemen Rick en Anna ook. Wat nou zo leuk is in Canada, dat bij het eten ook soep en salade in de prijs zit. Wat is het eten dan bij ons toch duur. Ze zitten in de verhuizing. In hun vorige huis woont nu hun oudste zoon. Rick heeft het huis van een broer overgenomen. Ik neem een biertje bij het journaal. We zien het verslag van het neerhalen van het vliegtuig. Ook is er nieuws over de schoonmaak van Gaza. Zou het ooit nog wat worden? Zouden ze ooit Israël accepteren? Ik denk het niet. Het zit in het karakter van dit soort mensen. Om de drie jaar moet Israël de boel een beetje opschonen. De blokkade is zo heftig, dat binnen twee jaar het arsenaal aan moordwapens weer is aangevuld. Als ik de kamer voor mezelf is zet ik eindelijk de foto’s op de back-up. Deze nacht zal ik goed slapen.